Hoe het allemaal begon
Op 1 maart 1929 kwamen een aantal Nederlanders in Genève samen en besloten een Nederlandse Vereniging te stichten. Op 24 april van hetzelfde jaar vond de eerste algemene vergadering plaats onder leiding van de eerste Voorzitter, Dr. Tjeerd Eernstman (geneeskundig auditeur bij de Volkenbond te Genève namens de Nederlandse regering voor de behartiging van medische en hygiënische zaken op internationaal niveau). In oktober 1929 legaliseerde het “Département de Justice et Police” de Vereniging waardoor deze rechtspersoonlijkheid kreeg.
Men besloot tweemaal per week samen te komen: op zaterdag middag van 4 tot 6, kennelijk een borreluur voor de heren en voor de dames een “thee porto” zoals men dat toen noemde en op woensdagavond om te bridgen.
Nederland was toen nog een wereldrijk, het derde wat scheepvaart en handel betrof, waar de zon niet onder ging. Als de zon in Curaçao onder de kim verdween, stond hij in nieuw Guinea al een tijdje boven de horizon. Dit grote welvarend land had een aantal mensen, die het goed konden doen en die het vaderlandse klimaat, nog klimatologisch nog fiscaal erg aanstond en zich daarom zuidelijker gevestigd hadden, onder meer in Genève. Over het algemeen waren dit mensen die niet veel te doen hadden en voor wie deze twee wekelijkse samenkomsten erg plezierig waren. Aan de andere kant waren er ook enkele werkers, bv. professor van der Wijck, Scheikundige hoogleraar aan de universiteit van Genève, een vijftal ambtenaren van de Volkenbond en dhr. van Dissel, directeur van het radiostation van de Volkenbond. Deze organisatie was betrekkelijk klein en kon geheel onderdak vinden in het Hotel National, dat vandaag Palais Wilson heet en waarin thans de OHCHR zetelt.
De eerste jaren vonden de samenkomsten plaats in het hotel Bellevue, rue de Lausanne. Maar ze vonden dit hotel te afgelegen en zochten iets beters in de stad. Om dit afgelegen te begrijpen moet u zich in denken dat in die tijd de auto nog een luxe voertuig was dat lang niet iedereen, zich kon veroorloven, dus men verplaatste zich te voet of per fiets, of met de tram.
In de meidagen van 1940 bij het begin van de oorlog, brak er een storm van vluchtelingen los, die werden ondergebracht in Kampen of moesten rondkomen van Fr. 7,50 per dag. De Nederlandse vereniging kreeg een grote taak, vrouwen naaiden warme kleding, er werden collectes gehouden en avonden georganiseerd om de vluchtelingen bezig te houden of omgekeerd om ons bezig te houden; als voorbeeld Max Tailleur (klik HIER voor zijn verhaal). Op 5 mei 1945 vierde ook de Nederlandse vereniging in Genève de bevrijding.
De Verenigde Naties, de CERN en andere organisaties trokken veel Nederlanders aan en de vereniging groeide uit tot honderdtallen leden in plaats van tientallen voor de oorlog en medio februari 1955 verscheen het eerste nummer van de Geneefse Post.
De Nederlandse vereniging rondom het Meer van Genève heeft al meer dan 90 jaar zijn taak kunnen vervullen dankzij vrijwilligers die hun tijd en energie geven om te helpen met het organiseren van Hollandse activiteiten voor jong en oud zoals, Sinterklaas, Koningsspelen en receptie, Boerenkoolavonden, Nieuwjaarsrecepties, Haringparties, sportevenementen maar ook gezellige wekelijkse borrels zodat we af en toe met elkaar Nederlands kunnen praten.