Een geschiedenis op zich
Al leek het erop dat de zomer nooit zou beginnen, het is eindelijk prachtig weer. Zo reed ik enkele dagen geleden richting Gland om nader kennis te maken met de eigenaar van het Domaine La Capitaine.
Als u de autobaan bij Gland verlaat en richting de Jura rijdt, ziet u al snel borden met een grote blauwe fles erop, welke aanduiden dat u La Capitaine nadert. Toch een aparte naam La Capitaine, je zou dit meer verwachten voor een domaine dat zich langs de kust zou bevinden; maar er is geen tijd om hierover te peinzen, want ik arriveer op het prachtige domaine dat wij allen, van de Nederlandse Vereniging, al kennen van afgelopen haring parties en waar Reynald Parmelin, de eigenaar van het domaine, al op mij staat te wachten. Het is een man met guitige oogjes en een grote glimlach, niet echt Zwitsers zou je haast denken. Hij is een gediplomeerde ingenieur die voor 7 jaar lang lesgaf in Nyon. Hij vertelt me dat hij tot de achtste generatie wijnboeren behoort en dat, nog steeds vandaag, zijn broer en zus zoals ook zijn neven en nichten in de wijnbouw zitten in het Canton de Vaud. Zijn vrouw komt oorspronkelijk uit St. Gallen, in het Duitstalige deel van Zwitserland, maar toen haar vader tot marketing directeur van de Zyma-fabriek in Nyon werd benoemd hebben ze elkaar op 10-jarige leeftijd op school leren kennen. Een echt sprookje, denk ik bij mezelf, terwijl hij mij het verhaal al glimlachend verteld, en zo werken meneer en mevrouw Parmelin al meer dan 25 jaar samen om het domaine te runnen.
Voordat hij trouwde heeft hij veel gereisd om te begrijpen hoe biologische wijnen o.a. in Nieuw-Zeeland, Australië en de Verenigde Staten werden gemaakt, maar toen zijn ouders het familie domaine verdeelde kreeg hij 3 hectaren wijngaarden en zo kwam hij terug naar Zwitserland en besloot hij om "la Capitaine" te huren, dit was een domaine dat zich een paar kilometer verderop bevond en welke tot een familie uit Genève behoorde en als vakantiehuis werd gebruikt. Toen “la capitaine” uiteindelijk te koop werd gezet kocht hij de wijngaarden eromheen samen met het gebouw van de huidige Capitaine. “Ik heb de kelder van het oude "Capitaine", hiernaartoe verhuisd en zo hebben we de naam behouden en langzamerhand het domaine verbouwd”.
Eindelijk kan ik mijn vraag kwijt want waarom het gebouw "la Capitaine" heet is mij nog steeds niet duidelijk. "La Capitaine was gebouwd door één van de kapiteins van het leger van Napoleon. Om dit te begrijpen is het belangrijk om te weten dat vanaf de late middeleeuwen koningen en andere vorsten Zwitserse huursoldaten rekruteerden, omdat ze bekend waren als voorbeeldige en trouwe soldaten die vaak geen band hadden met het toen arme, oproerige Zwitserland.
Als voorbeeld kent iedereen de Pauselijke Zwitserse Garde die de bewakingseenheid vormt van Vaticaanstad en die in het prille begin van de 16de eeuw officieel werd opgericht. Zo wierf, ook Napoleon, Zwitserse soldaten voor zijn “grande armée”, die in de zomer van 1812 aan de veldtocht naar Rusland begon en daarom vindt men nog vandaag in het Canton de Vaud een “Zwitserse” specialiteit, die “malakoff” wordt genoemd, een recept dat de Zwitserse militairen meebrachten van de veldtocht naar Rusland.
Maar ik dwaal af en kom terug naar de wijnen van het Domaine. Meneer Parmelin vertelt me dat alles in de Verenigde Staten en Australië zo anders was, met name de biologische wijn. “In Nieuw-Zeeland”, zo vertelt hij, “vingen we haaien die wij in een grote bak met water uiteen lieten vallen, het water werd dan gefilterd om over de wijnstokken te worden gesproeid als antimiddel tegen insecten. Dit was fascinerend”! Hij grinnikt en vertelt verder, “aangezien we in Zwitserland niet veel haaien hebben, gebruik ik planten die ik in water laat macereren en zo verzeker ik een biologische kwaliteitswijn.”
Hij heeft de Zwitserse, Vaudois-gewoonten willen doorbreken en schetst mij het beeld van biologische producten uit de jaren negentig; wijn in “oude” flessen met perkamente etiketten, “ik wist zeker dat ik een ander beeld wilde geven aan biologische wijn, het eist meer technische ervaring dan het maken van conventionele wijn.” Het werk is veel preciezer omdat je steeds weer het juiste evenwicht moet vinden.” Toen kwam zijn tweede uitdaging; een modernere fles vinden. Op een dag, kwam hij een felle blauwe fles tegen welke maandenlang op de hoek van zijn bureau stond zodat hij er af en toe naar kon staren. Uiteindelijk besloot hij toch die blauwe fles te testen en liet een klein gedeelte van zijn biologische wijn bottelen in 500 blauwe flessen. “Het was een direct succes bij particuliere klanten” glimlacht hij, “maar in de beroepsgroep was het een complete ramp. De andere wijnboeren vonden deze blauwe fles een schandaal! Maar dit had één enorm groot voordeel; niemand wilde de blauwe flessen kopiëren, dus ik bleef de enige. Dit is alweer 26 of 27 jaar geleden en nu herkennen mensen onze wijn dankzij de blauwe fles, zelfs zonder etiket zouden wij herkenbaar zijn”, glimlacht hij.
Zo produceert La Capitaine 200.000 flessen biologische wijn per jaar met 23 hectare wijngaarden, waarvan hij slechts 10% naar Noord-Europese landen exporteert. Reynald Parmelin heeft al meermaals de titel van "beste Zwitserse biologische wijn" in de wacht gesleept bij de Grand Prix du Vin en zijn klassieke wijnen en zijn topcuvées van “la Collection Agénor” hebben de plaats veroverd in de beste restaurants van Zwitserland, maar ook in Noord-Europa.
Wijn maken is een beroep dat al meer dan duizend jaar bestaat, dus er zit een traditionele kant aan, welke vandaag wordt gecombineerd met een moderne techniek. Het is de combinatie van díe twee die mij zo boeit!”
Wilt u meer weten over la Capitaine en zijn wijnen, dat kan hier